Ang Babae sa Silong (52)

Hindi maganda na ta­nungin si Gab kung ano ang gagawin nito sa Quiapo. Lihis sa magandang asal. Baka isipin pa ni Gab na maurirat siya o tsismoso.

Siguro’y may mahalagang sasadyain si Gab sa Quiapo. At hindi na niya ito dapat pang tanungin. Ha­yaan na lamang niya na ito ang magkuwento.

Pero iba ang naibuka ng bibig ni Gab.

“Minsan puntahan kita sa kuwarto mo Dado. Kapag day off mo. Magkuwentuhan tayo. Puwede?’’

“Oo naman, Gab. Sige. Ang day off ko ay Sabado at Linggo.’’

“Marumi kasi sa kuwarto ko kaya ayaw kong ikaw ang pupunta. Hindi pa ako makapaglinis. Kaya ako na lang ang dadayo sa’yo, he-he-he.’’

“Walang problema.’’

“Teka baka naman may­roon kang kasama sa kuwarto? Hindi na ako nagtanong sa’yo ukol dun.’’

“Wala akong kasama, Gab.’’

“Single?’’

“Yup!’’

“Owww?’’ sabi ni Gab at nagtawa nang mahina.

“Single nga.’’

Napatango si Gab.

“Ikaw, Gab?’’

“Anong ako?’’

“Single?’’

Tumango lang si Gab na parang umiiwas at saka tumingin sa labas ng jeepney. Nasa Quezon Blvd na sila. Papasok na ng underpass ang jeepney.

“Malapit na pala akong bumaba,’’ sabi ni Gab.

‘‘Oo nga.’’

‘‘Salamat uli Dado. Baka mawili ako sa pagsabay dahil nililibre mo ako.’’

‘‘Okey lang ‘yun. Bukas sabay uli tayo.’’

‘‘Sabado bukas Dado. Day off mo ‘di ba ?’’

“Ay oo nga pala. E di Sa Lunes?’’

‘‘Wala ako sa Lunes.’’

Maya-maya pa nasa Quiapo na sila.

Pumara si Gab.

‘‘Sige Dado, babay.’’

‘‘Ingat ka Gab.’’

Bumaba na si Gab. (Itutuloy)