Sa Piling ng Kalapati(175)

“MARAMING balak para sa akin si Keiko, Ruth,” pagkukuwento ni Mommy Donna.

“Anong mga balak Mommy?’’

“Isasama niya ako sa Japan pag-alis niya. Tapos, after three months balik uli kami rito. Ayaw na niyang mapalayo sa akin. Kung nasaan daw ako, doon siya. Kahit daw gumastos siya nang malaki, okey lang sa kanya.’’

“Wow!’’

“Hindi nga ako makapaniwala na ganito ang mangyayari sa akin, Ruth. Parang sa panaginip lamang magaganap pero totoo pala. Napakaraming blessings ang ibinigay sa akin. ’’

“Kasi’y marami kang nagawang kabutihan. Sa akin na lamang ay napakalaki na nang nagawa mo. Hindi ako nagsasawang ulit-ulitin na dahil sa iyo kaya ako narito sa kinalalagyan ko ngayon. Kung hindi sa’yo, hindi ako magtatagumpay. Ang mga natatanggap mo ngayon, Mommy ay dahil sa ginawa mo ring kabutihan. Ibinalik lamang sa’yo. At palagay ko, marami ka pang matatanggap.’’

“Kayong dalawa ni Keiko ay malaking suwerte na para sa akin, Ruth. Hindi na ako naghahangad pa.’’

“Kahit ayaw mo, dara-ting pa ang biyaya na nakalaan sa’yo. Maniwala ka Mommy.’’

“Naniniwala ako, Ruth. Positive thinker na ako.’’

“Ganyan nga.’’

Nilapitan nila si Keiko na noon ay nakaupo at nanonood ng TV.

“Keiko isama mo rin ako sa Japan,” sabing nagbibiro ni Ruth.

Nagtawa si Keiko.

“Huwag kang tatanggi Keiko. Masama ang tumanggi.’’

“Okey isasama kita. Ipapasyal ko kayo ni Mommy sa Tokyo!’’

“Wow, talaga Keiko? Nagbibiro lang naman ako.’’

“Kahit pa nagbibiro ka Ruth, isasama ko kayo ni Mommy.’’

(Itutuloy)