Nunal (100)

PINIGIL ni Cely ang paghinga nang makarinig ng kaluskos. Nasundan yata siya ng mga lalaki!

Isiniksik pa niya ang sarili sa malumot na bahagi ng culvert. Pakiramdam niya sa may bunganga ng culvert nagmula ang kaluskos.

Nag-isip siya ng paraan kung paano­ makakatakas saka­li’t ang mga lalaki nga ang may likha ng kaluskos. Sinipat niya ang loob ng culvert. Madilim. Kung papasok siya sa loob, hindi niya alam kung saan hahantong. Pa­ano kung walang katapusan ang drainage na iyon? Maa­aring mamatay siya sa suffocation. Hindi nga siya nahuli ng mga lalaki pero dito pala siya mamamatay sa loob. Isa pa, talagang wala siyang makitang liwanag sa loob. Tila nga walang katapusan ang drainage.

Hanggang sa ipas­ya niya na makikipa­g­sapalaran na lamang. Nakita niya ang isang tipak ng bato.

Di­nampot niya. Maaari na niyang ipangpukpok sa mga lalaking humahabol. Kailangan lamang ay maging buo ang loob niya. Hindi siya dapat maunahan ng takot.

Napakislot siya nang muling marinig ang kaluskos at tila papalapit sa kanya. Parang gumagapang patungo sa kanya.

Hanggang sa ma­kita niya ang gu­ma­gapang. Isang ma­la­king sawa!

(Itutuloy)