Zombie Family (168)
SA MANILA, pinatawag si Laurice sa kampo ng mga sundalo.
Sinamahan siya ni Nikolai.
“Ano kaya ang dahilan ng pagpapatawag na ito, Nikolai? May kinalaman kaya kay Herman?”
“Huwag kang kabahan. It could be a good news.”
“Ano kaya, makakausap ko man lang kaya ang asawa ko?”
“That’s possible. Miss na miss mo na ba siya?”
“Alangan namang hindi? He is not perfect, far from it. Pero asawa ko siya. I love him.”
Lumungkot ang mukha ni Nikolai. “Then expect for the best sa pagpapatawag sa iyo ngayon. Huwag negative.”
Sinalubong kaagad sila at dinala sa opisina ng isang heneral.
Seryoso ang mukha ni General Lampento.
“Sit down, please. Hi, Nikolai.”
“Hi, Arturo.”
Napatanong ang mga mata ni Laurice kay Nikolai.
Nakangiti namang nagpaliwanag si Nikolai. “He is my cousin.”
“Ah, gano’n ba?”
“Yes, cousin at kasabayang lumaki. Magkalaro.” Saka lang ngumiti ang heneral.
“So may alam ka pala, Nikolai sa dahilan ng pagpapatawag sa akin ngayon?”
“Not really. May mga classified informations na hindi ko dapat malaman. But I know that you’ll be seeing my cousin, Laurice.”
“Okay, let’s go down straight to the point. Laurice, wala na kaming balita ngayon sa task force namin sa isla kung saan natagpuan din ang asawa mo.”
Nabigla si Laurice. “What? Ano na ang nangyari sa kanila? At sa asawa ko?”
“May na-pick up na images ang communication device namin, may umaatake sa mga sundalo and we can’t see the entity.”
“May umaatake pero parang walang umaatake?”
“Sort of like that. Another image is nawala na ang mga sundalo. Sa halos madilim na paligid, that portion of the seaside was empty but there was one man who remained standing. Your husband.”
“So buhay ang asawa ko?”
“Wala na kaming na-pick up na images o audio.” ITUTULOY
- Latest
