Ang babae sa aparador (130)
HINDI mapakali si Ziarah nang buhat sa di-kalayuan ay matanaw niya ang paparating na kotse ni Jonas. Baka kung ano ang isipin nito kapag nakita si Joshua na kausap niya.
‘‘Nandiyan na ang amo ko, Joshua. Baka mapagalitan ako kapag nalaman na hindi pa ako nakakapagluto. Puwede umalis ka na?’’
“Sagutin mo muna ako.’’
“Anong sagot?”
“Na magsiyota na tayo.’’
Nagtitimpi lang si Ziarah kay Joshua. Pilit niyang pinipigil ang sarili. Nagpakahinahon siya. Kailangang maging madiplomasya siya para hindi ito maging matigas. Ang kailangan ay hinahon at diskarte para ito mapaalis. Saka na lang siya mag-isip ng ibang paraan.
“Sige bukas, sasagutin kita sa school. Umalis ka na at baka mapagalitan ako. Kapag pinagalitan ako baka hindi na ako pag-aralin. Hindi mo na ako makikita. Alis na!’’
“Sige. Pero bukas ha?’’
“Oo. Sige na alis na.”
Umalis si Joshua.
Tagumpay ang naisip ni Ziarah.
Maya-maya pa, nasa harap na ng gate ang kotse ni Jonas. Si Ziarah na mismo ang nagbukas ng gate para makapasok ang kotse.
Ipinasok ni Jonas ang kotse.
Isinara ni Ziarah ang kotse.
Bumaba si Jonas.
‘‘Sino yung kausap mo Ziarah?’’
‘‘Classmate ko Kuya. Nanghihiram ng libro.’’
“Pinahiram mo?’’
“Hindi. Kasi’y wala akong babasahin ngayong gabi. Tamad kasi yun Kuya.’’
Napatango lang si Jonas.
Saka nagsalita.
‘‘Akala ko siyota mo ‘yun.’’
‘‘Naku, hindi Kuya!’’
(Itutuloy)
- Latest
