Ang sanlahon

Pinasikad: Lukas 17;20-25

Ang mga sanlahon sa kapanahonan sa atong Ginoo giisip man nga mahugaw ug delikado. Gani segun sa balaod, kinahanglan nga magdala dala sila og mga kampanilya dungan og singgit: “Mahugaw ako! Mahugaw ako! Ang mga tawo nga makakita nila kinahanglan nga mopalayo. Dugang pa, gidid-an sila pagsalmot sa bisan unsang liturhikanhon ug katilingbanong kalihukan.

Dunay napulo ka mga sanlahon niadtong panahona. Ang maong mga sanlahon silang tanan nisinggit og pakitabang nga unta sa maong sakit nga sanla sila mamaayo na gyud unta. Tuod man tinukmod sa kaluoy sila giayo. Giingnan sila nga kinahanglang magpahiling silang tanan sa pari kinit ungod kay niadtong panahona ang sanla sakit nga dunay kalambigitan sa liturhiya mao nga pari ang maka-certify nga naayo na sila. Ug human nila mahalad ang mga halad sinunog mamahimo na silang makabalik sa naandan nilang kalihokan.

Sa napulo ka mga naayo, bugtong ang langyaw lamang o ang Samaryanhon ang nibalik aron magpasalamat. Kini tungod kay alang kaniya kadto na lang bugtong panahon sa pagpasalamat. Ang laing siyam nga mga Judio dunay hataas nga panahon nga makigkita kang Jesus aron magpasalamat kay sama nila si Jesus usa man ka Judio. Ang mga Samaryanhon ug mga Judio walay maayong kabubut-on.

Mao ni ang rason kun nganong nibalik ang maong Samaryanhon aron magpasalamat ngadto kang Jesus.

Sa atong pagpasalamat atong hinumdoman kining mosunod:

1. Ang pagkamapasalamaton nagpasabot man og pagkamanggihatagon.

2.  Diha sa pagpasalamat angayan natong kalimtan sa buot ang bawos sa atong kaayo. Hinunoa dasigon nato ang nakadawat sa atong kaayo nga sila mohimo pud og maayo ngadto sa uban.

3. Ang pagkamapasalamaton nagdapit kanato sa pagkamalipayon. Blessed is the cheerful giver.

Daghan ang nahikalimot sa bili sa pagpasalamat. Magpasalamat kita sa gihapon bisan pa man kun ang kalibotan wala makakita sa atong kaayo.