Ang Ceres ug ang bisikleta

Dili  pa lang dugay may mga disgrasya sa kadalanan nga naglambigit sa Ceres Buses ug mga bisikleta. Ang nagsakay sa bisikleta namatay gayud, ang disgrasya nahitabo sa mao ra gihapong dapit. Nagkadaiya ang mga reaksiyon sa mga tawo.

Dunay naglagot ug nahangawa. Ang uban ni blame sa Ceres Bus ug sa mga drivers niini ang uban mipadayag sa ilang tinguha nga kinahanglang magmatngon gyud ang tanan diha sa kadalanan.

Tempus irreparabile fugit! Time flies and it will never return. Mao nga luoy kaayo dako uyamot ang mga mataymingan sa maong mga disgrasya sa kadalanan. Kaingon ko nga ang kinabuhi sayon ra gyud kaayo kutloon dugay ug lisod kaayo palamboon. Sama sa bisikleta nga mahimong lisud kat-onan apan dali ra kaayong ligsan. Ang kamatayon duol ug atong kaluha, gani kuyog pa sa atong panaw.

Sa laing bahin, daghan kanato ang nag-usik lang sa atong panahon nga kanato gihatag sa Dios. Daghan  kanato ang wala mogamit niini sibo sa destino nga kini gihatag kanato.

Husto gyud ang giingon ni Philip Yancey nga “we have to live every minute of our life to its ultimate.” Nga sa ato pa, atong gamiton matag gutlo sa paagi nga mas mapuslanon ug makahuloganon.

Dinhi sa atoa murag wala kaayo mahatagi og igong gibug-aton ang mga bisikleta.

Kasagaran ato lamang silang papangitaon og ilang kaugalingong linya bisan walay gitagana ang kagamhanan.

Ang resulta mahimong vulnerable kaayo sila sa posibleng bangga ug disgrasya. Mahimo nga sama sa kamatayon ang tawo sama sa bisikleta nga mahimong sakmiton lamang sa paagi nga hinanali ug usahay brutal.

Apan unsay atong mahimo? Samtang nagpaabot kita nga mamatay mas mahinungdanon nga atong himoon ang uban nga mabuhi pinaagi sa atong mga maayong sanglitanan.

Let us transform ourselves and others for the better.