Kagitingan dili lang sa kombati sa armas

Gihandom karong adlawa ang Araw ng Kagitingan, o Day of Valor nga gitawag usab nga Fall of Bataan niadtong Abril 9, 1942. Liboan ka sundalong Filipino ug mga Amerikano ang nagpakita sa ilang kaisog batok sa pwersa sa mga Hapon atol sa World War II.

Sa wala’y kukahadlok, giula nila ang ilang dugo ug gibuhis ang ilang kinabuhi aron lang kapanalipdan ang Pilipinas gikan sa pagsakop sa pwersa sa mga Hapon. Niining adlawa nahitabo ang death march sa Bataan diin ang mga sundalong Pinoy ug Kano, nga mga Prisoners of War, gipugos pagpamartsa gikan sa Bataan hangtud na sa San Fernando, Pampanga diin daghan ang nangamatay.

Mokabat sa 78 mil ka sundalong Filipino ug Amerikano ang nisurender sa mga Hapon, mga 10 mil ka Pinoy ang namatay ug dul-an sa usa ka libo ka Amerikano ang nakalas usab.

Kini nga dugoon nga panghitabo sa atong kasaysayan wala malubong sa kalimot. Matag tuig gihandom nato ang atong mga bayani. Dugay na kaayo nga panahon, bisan wala pa moabot ang mga Hapon, mao na kini ang gihimo nga pagpanalipod sa atong katigulangan.

Panahon pa ni Datu Lapu-Lapu nga nakigtigi kang Ferdinand Magellan niadtong tuig 1521. Sa tanan nga bayani, si Lapu-Lapu ra man tingali ang malamposon nga nakabuntog sa kontra.

Hangtud karon nagpadayon gihapon ang atong pagpakigbisog, apan dili lang batok sa mga langyaw’ng mananakop, kon dili, batok sa atong mga kadugong Filipino, sama sa martyrdom sa mga sakop sa Special Action Force, ang nahitabo sa Marawi diin daghan kaayo ang nakalas.

Apan dili lang kadtong mga nakiggubat batok sa mga kontra ang angayang handumon, kon dili, lakip na ang mga yanong tawo nga nakatabang sa isigkatawo bisan sa yano nga pamaagi.

Ang kagitingan dili lang sa armas, kon dili, tim-os nga pagpakabana alang sa atong nasod, masundalo man, o sibilyan.