Ang traffic sa Metro Manila

Una sa tanan, kining headline sa Philippine Star: “Manila public transportation among the worst in the world: study.” Nakabasa na tingali mo ini. Imagine, sa tibuok kalibutan gyud, ang panakayang publiko sa Manila, maoy giisip nga usa sa labing ngil-ad, labing samok, labing piot.

Kamong mag-adtoan sa Manila, nasayud ug nakasinati kamo niini. Hinumdom ko nga sa mag-adtoan pa ako sa kaulohan, sayo kaayo ming momata (mga alas kwatro y media sa kaadlawon), aron dili kami ma-late sa among tuyo.

Ania: Sa 60 ka siyudad sa tibuok kalibutan “with the worst public transport system,” nahimutang ang Manila sa ika-58. Grabe gyud diay nga pagka-worst.

Ato kining gihisgutan dinhi tungod kay susama man usab ang kahimtang sa trapiko sa atong dakbayan. Maayo man gani kay sa Metro Cebu, ang ikatulong taytayan nga nagdugtong sa Isla sa Mactan ug mainland Cebu, nakatabang kaayo’g daku pagpaluag sa trapiko.

Sama sa atong problema dinhi, problema usab nila ang ‘poor quality of roads.’ Mas grabe ang ato dinhi tungod kay gagmay kaayo ang atong ang atong kadalanan, bisan gani ang atong mga highway.

Matud pa, “Manila is congested and polluted, but a low level of car ownership should help prevent these problems from worsening.” Mao ba, minusan ang pagpanag-iya’g sakyanan?

OK lang ni alang kanako, apan mosugot kaha ang mga dato niini, nga kon pila ka daghan ang ilang mga anak, ma-duha, o ma-pito, mao usab ang gidaghanon sa ilang mga sakyanan.

Hinuon, matud dinhi, despite sa pagka-daku sa problema, “Manila’s public transit system has room for improvement.”

Ang kang kanhi Presidente Digong Duterte nga rail infrastructure projects, gipadayon sa BBM administration, mug gi-extend ‘free-ride programs.” Apan, insignificant ang maong mga lakang, diin matud pa: “a significant boost in transport capacity remains to be seen.”

Sa mga pagtuon nga gihimo dinhi sa Asia-Piacific region, sa napulo ka siyudad, nahimutang kita kinaubsan, giisip “lagging city.” Samtang sa atong mga regional neighbors sa Hongkong (first), Singapore (fourth), ug Tokyo (seventh), giila nga mga “leading cities.”

Tambag sa mga pagtuon nga gihimo: “As cities tackle these issues, they should make modern mobility systems a core part of their strategies. Efficient and equitable mobility networks are key engines of urban vitality and sustainability.”

Dinhi sa ato, nagpadayon ang trabaho sa 56 kilometro nga Metro Cebu Expressway nga magdugtong sa Naga ug Danao, lagbas sa kabungtoran ug kabukiran. Ambut unsay nahitabo sa Bus Rapid Transit (BRT). Dugay naman kaayo kining naghata-hata.

Unya, dihay mga laraw nga magtukod sa ikaupat nga taytayan nga mag-connect gihapon sa Mactan Island ug Cebu mainland. Natapus na kono ang feasibility niini, ug lagmit walay prpblema sa funding.

Dunay naghisgot og cable cars. My goodness, sa atong makita sa mga salida sa cine, dili man ni mass transport. Ug it seems nga alang lamang kinisa mga turista, diin tag-upat, o tag-napulo lang ang makasakay.

Ug wala kitay makita nga cable cars sa mga siyudad, sa city proper sa New York, pananglitan.  Dinhi sa ato, asa man ta manukad, ibabaw sa city hall o sa capitol, unya ang tumoy adto sa bukid sa Talisay, o adto gyud sa Argao?