Ang mga manggidudahon ug patak sa luha diha sa kadagatan

CEBU, Philippines — Ang buhat maoy nakapahimo og mga bayani. Ang buhat usab maoy makapaila sa usa ka tawo. Ang buhat maoy maghatag kanato sa labing maanindot nga kinabuhi. Ang buhat maoy nakapahimong hari sa mga kabus.

Mao kini ang mga panahom sa akong amahan.

Dihang midagan ako sa pagka-kongresista niadtong 2001, pipila ka semana akong nakigkita sa mga nagkadaiyang political leaders gikan nila ni Mayor Soc Fernandez sa Talisay, Mayor Eddie Selma sa Minglanilla, anhing Mayor Enan Chiong sa Naga, anhing Mayor Sochong Bacaltos sa Sibonga, mga konsehales ug nagkadaiyang barangay leaders – apan akong nakita sa ilang mga panagway ang pagduda.

 Murag lisod dawaton ilabi na nga bagito pa ko sa politika. Sayod ako nga sa ilang mga hunahuna; epektibo ba kaha ko isip political leader?  Mabuhat kaha nako ang mga nahimo sa akong igsuon nga naanad na niini sud sa taas nga panahon?

Ang akong igsuon niserbisyo sa katawhan sud sa daghan nang mga katuigan gikan sa pagka-kongresista, gobernador ug mayor. Tinud-anay siyang politiko. Siya kadtong tawo nga adunay gitawag og “photographic memory,” kanang abilidad nga dili makalimot bisan sa mga pangalan sa mga political leaders.  Subo lang nga wala ko nianang kahait sa memoriya, apan makahinumdom ko sa mga dagway sa tawo ug sa ilang mga linihokan.

Sa usa sa mga panagtigom kauban sa mga lider, usa ka babaye nga usa sa mga maunongon namong tigsuporta, prangka kaayong nangutana. “Sa imong tan-aw mabuhat ba nimo ang mga nabuhat sa imong igsuon?” pangutana pa niya. “Nakadungog man gud ko nga pilian ka kaayo. Unsa ni ka tinuod?” Ang bugtong tubag nga akong nahunahunaan anang orasa mao ni: “Panahon ray agdon, kon unsa may maabot niining ubos ninyong alagad basta makatabang nga makaalibyo sa kinabuhi sa tawo, mao tingali ni ang labing maayo nakong tubag sa imong pangutana.”

Nianang mga panahona puno ko sa kabalaka hangtud sa paghinapos sa akong termino ug bisan karong nigawas nako sa panerbisyo sa publiko, padayon ko nga naghunahuna kon unsa may akong nahimo isip kongresista.

Ang ako lang ikasulti, sa kinailadman sa akong kasingkasing, daw naglutaw ko sa ikasiyam nga panganod, ug ang akong kalipay sangko sa langit ug dakong pagpasalamat sa Kahitas-an ug Blessed Virgin Mary kay nahatagan ako og kahigayonan nga makaserbisyo.

“It is important to always look back of yesterday, to be humble, humane and compassionate especially to the less fortunate, for the Lord will knock at your door anytime.”  

Makapangangkon ko nga ako lamang ang bugtong Kongresista nga nakatabang sa dul-an tunga sa milyon nga public school teachers ug non-teaching personnel sa tibuok nasud kay sayon na para kanila ang pagkubra sa ilang suholan bisan asa pa silang lugara.

Mapasigarbuhon usab ko sa P3 million nga footbridge nga among napatukod diha sa Barangay Jaclupan sa Talisay bisan pa man og napildi ko didto og dul-an 400 ka botos ug dul-an 300 botos sa akong igsuon.

Ang computer literacy program nga akong giestablisar sa Minglanilla ug Carcar nakatabang og daghang mga out of school youth nga makakita og trabaho.  Duna pay mga lawak-saringan, goat-breeding livelihood program, karsada, pagpataod og linya sa kuryente ug irigasyon ug daghan pang uban.

Ako ning gihimo dili para sa akong kaugalingon, kondili para sa akong isi’g ka tawo. Kini tungod kay nagtuo ako sa motto nga: If you have a task to perform, do your very best, because only God knows if you will get the chance to do it again.

Usa ra gyud ka termino ang akong gitinguha ug unta bisan sa maong mubo nga panahon nga gihatag sa Ginoo, nabuhat nako ang Iyang gustong ipabuhat. Mapapas na usab unta ang mga pagduda sa mga manggidudahon kanako.

Sa pagsawop sa adlaw, nasayod ko nga gamay ra gyud kaayo ang akong nabuhat, kay sama ra kadto sa patak sa luha sa kadagatan sa kakabus. Apan gibuhat gyud nako kutob sa akong mahimo, ug dili ko magpanuko pag-atubang sa Ginoo sa pag-abot sa panahon. (IBM)(BANATNEWS)