Damo sa Pilapil (72)

“AT eto pa ang ikina­ha­hanga ko sa’yo Zac, sa kabila na maaari mong hingin ang tulong ng may-ari ng kompanyang­ ito para mabilis kang ma-promote, wala kang ginawang ganun. I know, si Dulce, ang nagpasok sa’yo rito bilang messenger at sa kabila niyon hindi ka nagpakita ng ka­angasan. Hindi mo gi­namit ang impluwensiya­ at hangang-hanga ako sa’yo. Bihira akong huma­nga pero sa pagka­kataong ito, talagang sa­sabihin ko na kahanga-hanga ka Zac.’’

“Marami pong salamat uli Sir. Sobra-sobra na po ang papuri mo.’’

‘‘Dapat ka lang puri­hin, Zac.’’

‘‘Lalo ko pa pong pagbubutihin ang paglilingkod at nang umunlad pa ang kompanya natin.’’

“Ganyan nga Zac. Ma­ta­tanda na kaming mga bossing dito at ang mga kabataan na katulad mo ang inaasahan namin na magpapatuloy ng mga na­simulan. At alam ko, kayang-kaya mo ito. Good luck, Zac.’’

“Salamat po uli, Sir.’’

Mahigpit siyang kinama­yan ng bossing.

ISANG umaga na maagang pumasok si Zac, nasalubong niya si Manong janitor. Tuwang-tuwa ang matanda. Alam na niya na na-promote na si Zac.

‘‘Congratulations, Zac! Sabi ko na nga ba’t ikaw na ang magiging mana­ger. Napakasaya ko Zac!’’

“Salamat po Manong.’’

Nasa ganun silang sit­wasyon nang biglang dumaan ang superbisor na “mainit” ang dugo kay Zac.

Bumulong si Manong kay Zac.

“Zac, eto na ang ma­yabang na bisor. Batukan ko kaya!’’

(Itutuloy)