Ang kataposang panagsalo - Gula 63

Gihapuhap ni Carlo ang buko-buko sa amahan, ug mipadayon sa pag-ingon si Arturo, "apan kining luha karon nga mi-agas gikan sa akong mata luha sa kagul-anan kay ang iyang inampingang anak, mahanaw na man sa akong kiliran," matud pa ni Arturo nga padayon nga nagpatulo sa iyang mga luha. Sa nakita ni Carlo nga nag-iyahay na pagtulo ang luha sa amahan gibati na usab niini ang pagduha-duha.

Pagduha-duha kun maayo bang ipadayon ang gisaad niya sa inahan nga moapas sa Ginatilan.

"Pa, ayaw na paghilak," ni Carlo nga mihilak na sab.

"Mao man gyud kaha nay imong desisyon wala koy mahimo. Pero hinaut nga dili mo kalimtan si papa ha Carlo, mahal ka ni papa. Dihang gipakatawo ka ikaw ang labing maanindot nga gasa sa Ginoo nako. Ayaw tan-awa ang akong pagkamasalaypon hinuon lantawa kun giunsa ka pagpangga ni papa," matud pa ni Arturo ug migakos sa anak.

"Dili mahitabong kalimtan ko kana pa dili ug dili kay love sad tika pa," matud pa ni Carlo.

"Love ba sab nimo si mama?" Pangutana ni Arturo sa anak.

"Kamong duha love nako pa," tubag ni Carlo igo lang mitando ang amahan mipiyong sa makadiyot.

"Sige mao man kaha nay imong desisyon amping didto kanunay. Ayaw kalimti nga kun ganahan na kang mopuyo pagbalik uban nako, andam kaayo ko sa kanunay anak," matud pa sa amahan nga nagpamahid sa iyang luha.

"Sorry kaayo pa ha," ni Carlo pa.

"Okay ra girespito ko ang imong desisyon basta kun dili ka magmalipayon didto. Balik lang unya dinhi,"  pulong pa sa amahan.

"Mangandam na kong daan sa akong paglarga paingon sa Ginatilan pa," ni Carlo pa dayon mibarog.

"Kanunay'ng bakante nang imong kwarto aron kun bisan unsang orasa nga mobalik ka pagpuyo dinhi may katulgan ka," matud pa sa amahan.

"Salamat pa," matud pa ni Carlo hinay nga mipaingon si Carlo sa iyang kwarto  gisundan sa panan-aw ni Arturo ang anak. Dihang nakasulod na sa hingpit ang anak milingo-lingo na lang kini dayong panghupaw.

Sayo nga mibangon si Carlo alas singko sa buntag  pa lang aron makapangandam sa iyang kaugalingon alang sa iyang pag-gikan paingon sa Ginatilan. Siya ang nag-andam og pamahaw nilang amahan ug anak. Nagdunga'g pangaon sa pamahaw.

Samtang nagkaon si Arturo, wala kini tingog-tingog wala na lang sab tandoga sa anak ang amahan  mikuha sa iyang tasa sa kape si Arturo. Unya nanghupaw atubangan sa lamesa. Mitan-aw kang Carlo samtang si Carlo mitan-aw sab sa amahan dayong butang sa tasa sa kape human makalad-ok og pipila ka paghigop sa kape. Mitindog kini mipaingon sa nahimutangan sa anak nga nagkaon gitan-aw lang ni Carlo ang amahan sa gibuhat niini. Dihang diha na sa iyang tungod si Arturo, mikupot kini sa ulo ni Carlo, dayong patapion diha sa iyang kilid ug mihapuhap sa ulo sa ulitawo.

"Mao ni ang kataposang pamahaw natong duha nga nagkadungan Carlo," ni Arturo pa.

"Pa..."bugtong pulong sa lalaki nga mihangad aron makita ang panagway sa amahan nga pinugngan ang mga luha.

"Mingawon ko nimo, nak," matud pa sa amahan.

"Ako sab pa," tubag ni Carlo.

"Wa koy ikapabawon nimo nak gawas sa pag-ingon nga mahal ka ni papa dili unta ko gusto nga mouban ka ni mama mo. Dili man ko maayong pagka-amahan tungod sa akong mga binuhatan pero igo na siguro ang pagpangga ko nimo aron imong mahinumduman ang akong pagka-amahan diha nimo," matud pa ni Arturo, dayong mibarog si Carlo ug sa kataposan  migakos sa amahan. (Sumpayan)