Medyo may kulang

Didto sa klinika sa akong anak nga nagpraktis sa iyang pagka doktor sa ‘natural medicine’ sa usa ka ospital ning atong dakbayan, naabtan nako nga iyang gikahinabi ang higala niyang usa ka medical doctor. Sa dihang kami na ang nag-estoryahay, nahisgotan namo ang iyang mga kasinatian sa pagpanambal, kaylagi, taudtaud na siya niining mao nga propesyon.

Niya pa, sa subra nga gugma sa iyang pagka doktor, gusto niya nga mamaayo g’yud ang tanang pasyente niya. Dili siya mahimutang basta makita niya nga aduna pa kini problema. Iyang tambagan nga moanha kaniya, total dili man siya magpabayad kon wala’y gipamati sa lawas. Gusto lang niya nga pirme nga mamonitor ug maseguro ang kahimsog sa iyang mga pasyente.

Kanunay siya nga nagtuon kon unsa pa’y mga kaugmaran sa panambal. Wa’y kakapoy nga nanukiduki sa dugang kahibalo, nga makontento siya nga magamit sa pag-atiman sa mga pasyente.

Luyo sa kadasok na sa iyang nakat-onan, usahay may panagana pa siya, kay ang iyang katakus sa medisina, mopasulabi gayud sa medical. Mao nga wala g’yud ni masulayi, nga gituohan niyang kakulangan nga makatabang sa hingpit nga kaayohan. Kay maluoy, tungod lang kay mamasin pa.

Apan, dihang siya na mismo ang nagkasakit, wala na’y pagana nga gibuhat ang tanang gituohan niyang hingpit nga makaayo niya.

Tuod man, wa siya mapakyas, nga ang kaugalingon maoy gi-eksperimentohan, aron makontento sa kabililhon sa tanang matang sa panambal nga iyang nakat-onan ug nasulayan.

Sukad sa pagkahiamgo niya sa maong sitwasyon, giisip nga usa ka instrumento ang iyang pagkasakit, nga karon malipayon ug madasigon nga himsog, hasta na sa positibong panan-aw diha sa natad sa panambal.