Dad-on ang problema dili pas-anon

Ang mga tawo nga madiskarte sa kinabuhi, sagad nila nagmadaugon sa ilang pakigbisog. Unsaon, ang uban gamay lang nga problema, maluya na kay nabug-atan sa pagpas-an niini.

Natural kini kay unsa man kagaan ang imong pas-anon, bisan og sa usa ka sako nga gapas kun lukduon, molugak gyud ang kusog sa abaga, nga nitikig ang liog, hangtod nagsusapinday’ng wa kaabot sa padulngan.

Ang problema maoy usa ka oportunidad nga hagit sa atong pakigbisog, nga sagad kun maugtas na ang paglaum, kalagmitan mapugos kita sa pagdawat sa kapildehan. Apan dili kita motagam, himoa nga leksyon ang imong kasinatian. Kini ang magtudlo sa inantigo nga paglahutay aron maseguro nga magmadaugon ka.

Makat-on kita nga mapailubon sa pagdawat sa tanang moabot nga problema sa kinabuhi. Dili kita makabalibad niini kay pagsulay kini aron kita molig-on.

Kun daghang problema, mas maayo kay may daghang benepisyo kita nga mapaabot. Apan dili na nato pabug-atan sa kalibog nga mabuang ang utok sa paghunahuna.

Ihan-ay ug maoy dad-on ang prayoridad nga kanunay nakapukos sa mga buhat o mga aksyon aron pagseguro nga ang tanan padayon nga gipalambo sa katarong. Kun ingon niini ang atong posisyon, sa kanunay makapanukad kitang lig-on, nga nagmalampuson sa unsa may tinguhaon nato niining kinabuhia.

Kun kaugtason na ang atong utok sa mga problema, mopahuway nga mamalandong, ihangad sa Kahitas-an nga mangamuyo. Pangayuon ang gahum sa paglahutay nga ubos sa Iyang pagtugot, maangkon ang bunga nga tam-is sa pag-antos, uban ang panaad nga magmasinuktanon sa Iyang mga kabubot-on.