Ang kandila Punnell Belley

Usa ka gabii niana, gikuha sa usa ka tawo ang gamay nga kandila gikan sa kaban ug dayong tungas sa habog nga hagdanan. “Asa man ta paingon?” pangutana sa kandila. “Mosaka kita didto sa taas ning maong balay aron magiyahan ang mga barko didto sa lawod padulong sa pantalan.” Tubag sa maong tawo. “Apan makita ba kaha ang akong diyotay nga siga?” sukna sa kandila. “Tinuod, gamay lang ang imong siga apan ayaw lang gyud paglunga sa imong pagsiga. Ako ang mahibalo sa tanan.” Matud sa tawo. Tuod man, sa dihang nahiabot na sila sa taas, ginamit ang gamay’ng siga sa kandila, gidagkotan sa tawo ang usa ka suga nga nihatag og iwag sa mga barko sa halayong lawod.”

Pamalandong

Gihagit kita nga atong padilaabon sa kanunay ang atong kaugalingong kaikag ug ang Dios mohimo sa atong mga paningkamot nga magmalampuson alang sa kabulahanan sa uban. Sa laing bahin, si Viktor Frankl nagkanayon: "Tinuod dunay mga higayon nga lisud kaayong usbon ang mga panghitabo nga nipatay-og kanato apan mahimong usbon nato ang atong disposisyon sa matag higayon nga kita makig-atubang sa mga malisud nga panghitabo sa atong kinabuhi.